زنبورهای عسل می توانند با سرعت 24 کیلومتر در ساعت پرواز کنند

حقایق علمی ۶۱؛

به گزارش خبرگزاری تیکسر زنبورهای عسل معمولی که با نام علمی آپیس ملیفرا (Apis mellifera) شناخته می شوند از طریق فعالیت گرده افشانی و البته تولید عسل نقش مهمی در اکوسیستم ایفا می کنند.زنبورهای کارگر وظایف مختلفی از جمله جست و جوی شهد و گرده ساخت و نگهداری کندو و مراقبت از زنبورهای کودک را بر عهده دارند. زنبورهای عسل از طریق زبان بدن پیچیده ارتباط برقرار می کنند و اطلاعاتی را در مورد محل وجود منابع غذایی به هم منتقل می کنند. این ساختار اجتماعی پیچیده به آنها اجازه می دهد در محیط های متنوع از باغ ها گرفته تا مزارع گل های وحشی حضور داشته باشند.

زنبورهای عسل در طول ماه های زمستان یک فضای بسته خوشه ای را برای حفظ گرما در اطراف ملکه تشکیل می دهند و از عسل ذخیره شده برای تولید گرما استفاده می کنند. سازگاری آنها در توانایی شان در تنظیم دمای کندو از طریق رفتارهایی مانند بادکش و خوشه بندی مشهود است. زنبور عسل با گرده افشانی نقشی ضروری و سهم قابل توجهی در افزایش بهره وری کشاورزی و تنوع زیستی گیاهان دارد.

یکی از جالب ترین ویژگی های این حشرات شگفت انگیز سرعت آنهاست. زنبورهای عسل می توانند با سرعت حدود 24 کیلومتر در ساعت پرواز کنند. در حالی که این سرعت در مقایسه با وسایل نقلیه و خودروها خیلی سریع به نظر نمی رسد اما برای چنین موجودات کوچکی سرعت قابل توجهی محسوب می شود.

وقتی زنبورها پرواز می کنند در یک ماموریت هستند. هدف اصلی آنها جمع آوری شهد و گرده گل ها است. شهد مایع شیرینی است که گل ها تولید می کنند و برای تهیه عسل ضروری است. گرده به رشد گیاهان کمک می کند. وقتی زنبورها از گل ها بازدید می کنند هم شهد و هم گرده را جمع می کنند. این فرآیند برای گرده افشانی بسیار مهم است که به رشد بسیاری از گیاهان از جمله میوه ها و سبزیجاتی که می خوریم کمک می کند.

زنبورهای عسل برای رسیدن به سرعت خود بال های قوی دارند که به سرعت بال می زنند (حدود 200 بار در ثانیه!) این حرکت سریع بال به آنها اجازه می دهد تا به سرعت بلند شوند و به راحتی جهت را تغییر دهند. آنها می توانند چرخش های تند انجام دهند و در صورت نیاز عقبی پرواز کنند. این چابکی به آنها کمک می کند تا در باغ های پر از گل حرکت کنند.

پرواز با سرعت بالا نیاز به انرژی زیادی دارد. زنبورها عمدتاً شهد را به عنوان منبع انرژی خود مصرف می کنند. هنگامی که به کندو باز می گردند شهد را از طریق یک فرآیند شگفت انگیز شامل بازگشت مجدد و مخلوط شدن با آنزیم ها به عسل تبدیل می کنند.

زنبورهای عسل در مورد محلی که غذا یافت می شود با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. آنها در داخل کندو از طریق اجرای حرکاتی موزون محل گل های غنی از شهد را به زنبورهای دیگر اطلاع می دهند. این کار گروهی عامل بقای جامعه زنبورهای عسل بوده است.