اندک اندک ، کاسبان تحریم، ضدمذاکره می شوند

هر مذاکره ای ولو ناقص و حتی اگر مانند برجام در نهایت توسط مخالفان داخلی و خارجی اش به بن بست بخورد برای مدتی هم که شده نان کاسبان تحریم را آجر می کند.اصولا این جماعت دنبال آنند که راه ورود هر کالا و خدمتی به کشور فقط از کانال خودشان باشد. و چون تنها مسیر آنها هستند بنابراین قیمت نیز توسط خودشان تعیین می شود. ضمن اینکه چون کل کار و کاسبی شان پنهان و زیرزمینی است هیچ سیستم حسابرسی و نظارتی نمی تواند پول شان را بشمارد. دیگر اینکه چون حتی یک ریال مالیات نمی پردازند هیچ اسمی هم در اسناد و مدارک از آنها دیده نمی شود.

نه اینکه در دسترس نباشند. اتفاقا هستند اما برای خواص..  4-5 انگشتر  قیمتی با سنگهای مرغوب و منقوش به اسماءو عبارات مقدس زینت بخش انگشتان شان است؛ تسبیح اعلای چندصدمیلونی  دور پنجه دست شان  در چرخش است؛  کت و شلوار ایتالیایی مارک “باریکی” می پوشند؛ عطر”کارون پویور” می زنند؛ دکمه بیخ حلق پیراهن خود را بسته اند؛ زنگ موبایل شان گاهی و به اقتضای جلسه ای که در آنند نوای یک مداح مشهور است؛ زیر لب مشغول ذکرگفتن اند ؛ … و خلاصه هرچه خوبان همه دارند اینها همه را یکجا دارند.

یک پای شان دوبی است و یکی در دوسلدورف. صبحانه را در استانبول می خورند و  فنجان قهوه پیش از ناهار را در لندن سر می کشند و شب را در یک هتل ساحلی در ایتالیا به صبح می رسانند. و همه این زجرها را  با هزینه بیت المال به جان می خرند تا تحریم یکی دوفقره کالا را دور بزنند و به دست مصرف کننده اش! در داخل برسانند.

خب اگر تحریم در کار نباشد  همه این کارها را یک تاجر بخش خصوصی با هزینه ای بسیار کمتر و در مدت کوتاهتر و بدون منت انجام می دهد و البته سودی هم برای خودش برمی دارد.  این تاجرها غالبا  آدمهای سالم دارای حسابهای نسبتا شسته رفته و البته کاسب حرفه ای اند و هیچ چشمی هم به پول دولت ندارند.

طبیعتا هر تجارتی که بدون تحریم صورت پذیرد نان افرادی را که به ان اشاره کردیم آجر می کند. و باز هم طبیعتا هر اقدامی مثلا مذاکره با امریکا که بوی قطع دور زدن تحریم و از بین رفتن رانت را بدهد عصبانی شان می کند.

اگر این روزها می بینید بعضی آدمها و رسانه ها دارند زیرآب مذاکره را می زنند و یا مثلا می گویند بایدبه فلان منطقه و پایگاه حمله کنیم یا مذاکره را ترک کنیم نشانه ای از حضور کاسبان تحریم است. این کاسبان محترم فعلا و تا اینجای کار نتوانسته اند ازطریق مبادی رسمی مذاکره را هوا کنند. حتی شاید به نفع شان هم باشد برای حفظ موقعیت هم شده از مذاکره حمایت هم بکنند اما به تدریج و با حرکت لاک پشتی رفته اند توی کار چهره ها و رسانه هایی که ظاهر انقلابی دارند.

راهکار هم معلوم است. قرار است سوار شعارهای وطن دوستانه شوند و ادای عزت و مصلحت و سربلندی هم در بیاورند. لحن شان هم باید دلسوزانه و همگرایانه با مردم باشد.عواطف جامعه هم باید تحریک شود  اما در عین حال هیچ نشانه ای که هدف اصلی را فاش کند آشکار نشود.

در دوره برجام کار خیلی راحت بود. صداوسیما  به سرعت پایداریچی ها وکوتوله های سیاسی را به رقص در میانه میدان آورد و شد آنچه شد. اما الان شرایط حساس است و سمبه مسئولان برای مذاکره پرزور است. بنابراین باید راههای جنگ روانی را با احتیاط پیمود. و اتفاقا همین شیوه در حال اجراست. کمی که زمان بگذرد  فرمان حمله را خواهند داد. کلید واژه ها هم آماده است. ملات هم آماده است. آدمکها هم آمده و به خط هستند. دیری نخواهد پایید.