شهید مدافع حرمی که ۳ مزار دارد!

به گزارش تیکسر به نقل از تیکسر: در سالروز شهادت حضرت زهرا (س) فضای گلزار شهدای بهشت زهرا حال و هوای متفاوتی داشت. خیابان های اطراف مملو از جمعیتی بود که برای زیارت شهدا آمده بودند. هوای سرد پاییزی با گرمای نفس های زائران و بوی خوش نذری ها دلپذیرتر شده بود. مثل هر پنجشنبه به سوی قطعه ۵۰ گلزار شهدا رفتم؛ جایی که شهدای مدافع حرم آرام گرفته اند. این هفته اما مراسمی ویژه برای شهدای فاطمیون و شهدای رسانه برگزار می شد.

در میان مزارهای شهدای مدافع حرم سنگ مزار شهید علی اصغر کریمی توجه ام را جلب کرد. پرچم مشکی “یا فاطمه الزهرا (س) ” و گل های چیده شده نمایی خاص به این مزار داده بود. شهید کریمی یکی از شهدای شاخص مدافع حرم دقیقاً هشت سال پیش در چنین روزی تشییع شده بود. او متولد ۱۶ اسفند سال ۱۳۶۰ بود و در ۳۵ سالگی به شهادت رسید..

شهادت پسر افتخار مادر

مادر شهید کریمی کنار مزار پسرش با آرامشی وصف ناپذیر ایستاده بود و با زائران گفت وگو می کرد. به او نزدیک شدم و خواستم از پسر شهیدش بگوید. به تصویر علی اصغرش نگاهی پرغرور انداخت و گفت: «علی اصغر از کودکی عاشق قرآن بود و همیشه به دیگران کمک می کرد. می گفت: مامان کار خوب را نباید برای کسی توضیح داد چون ریا می شود.»

در لابه لای صحبت به فرزند شهید بودن خودش اشاره کرد. متوجه شدم پدر ایشان از شهدای جاویدالاثر دفاع مقدس هستند. با حالتی خاص به من گفت: «پدر من مزار ندارد. برای همین هر وقت دلم می گیرد به یادش به قطعه ۴۰ کنار شهدای گمنام می روم. کنار فانوس ها در جوار مزار شهیدی گمنام می نشینم و فاتحه ای می خوانم.»

مادر با لبخندی آمیخته به افتخار ادامه داد: «پسرم می خواست راه پدربزرگ شهیدش را ادامه دهد. علی اصغر همیشه می گفت آرزویش شهادت است. همین هم شد.»

پسرم سه مزار دارد!

شهید کریمی در سال ۱۳۹۵ به دست داعش به شهادت رسید و بدنش ارباً اربا شد. مادرش با صدایی آرام و محزون توضیح داد: «تنها یک پای او را برای ما آوردند و در قطعه ۵۰ بهشت زهرا (س) دفن کردند. مدتی بعد خبر رسید که در جریان آزادسازی موصل سر و دو دست او هم پیدا کردند. دوستانش طبق وصیتش که می خواست در وادی السلام به خاک سپرده شود تکه های بدنش را تا نجف بردند و آنجا دفن کردند. قصه پسر من به اینجا ختم نشد چراکه مدتی بعد تکه ای از استخوان کمر او در محل شهادتش پیدا شد. آن تکه استخوان را هم همان جا دفن کردند. این شد که علی اصغر من امروز سه مزار دارد؛ یکی در بهشت زهرا (س) یعنی همین قطعه ۵۰ دیگری در وادی السلام و سومی در مقتلش در مدرسه ای که در آنجا شهید شد.»

این خاک از اول بهشت بود ولی حالا می توان دید

مادر شهید از روزهایی که تا بهشت زهرا (س) می آمد تا به مزار پسرش سر بزند می گوید. او از نامه ای که به سازمان قطعه ۵۰ گلزار شهدا فرستاده بود می گوید: «آن روزها اینجا چیزی جز بیابانی گل آلود نبود. اما با تلاش مسئولین قطعه ۵۰ به مکانی مناسب برای آرامش خانواده های شهدا تبدیل شده است.» از او پرسیدم در رسانه ها خوانده ام که اکثر خانواده های شهدا با این اقدامات مخالف هستند اما شما چیز دیگری می گوئید؛ جریان چیست؟ او در پاسخ گفت: «این سایبان هایی که می گذارند و بهسازی قطعه با رضایت کامل خانواده ها اجرا شده و ما مشکلی از این بابت نداریم.»

پیگیر حواشی مربوط به بهسازی شدم و او با لبخند از خاطره ای یاد کرد: «یک روز همه خانواده های شهدای مدافع حرم قطعه ۵۰ را دعوت کردند و طرح بهسازی را به ما نشان دادند. از کم و کیف آن به ما گفتند. اینکه سنگ مزار شهیدی تخریب نمی شود حجله ای برداشته نمی شود و حال و هوای گلزار را حفظ می کنند. اتفاقاً در آن روز همه با خوشحالی آن را تأیید کردیم. همین شد که امروز اینجا بهشتی کوچک است برای من که هر پنجشنبه برای آرامش گرفتن به آن می آیم.»

مادر شهید کریمی در پایان گفت: «از مسئولینی که برای این مکان تلاش کردند تشکر می کنم. اینجا برای ما خانواده ها جایی است برای تسلی و آرامش. اما متأسفانه عده ای با شایعه پراکنی می خواهند زحمات این افراد را زیر سوال ببرند. امیدوارم خدا آن ها را هدایت کند چون با دروغ هایشان آرامش را از بقیه می گیرند. کاش عوامل بهسازی صبوری را کنار بگذارند و از آنها شکایت کنند.»

گلزار شهدای بهشت زهرا (س) امروز دیگر تنها مکانی برای یادبود نیست؛ بلکه مأمنی است برای خانواده هایی که در غم و افتخار هم زمان آرامش می یابند. شهید علی اصغر کریمی و دیگر شهدای مدافع حرم میراث دار ایثاری هستند که نه تنها برای خانواده هایشان بلکه برای همه مردم ایران یادآور ارزش های والای انسانی و اسلامی است.

*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در تیکسر به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.

پایان خبر تیکسر