«امام» هر روز مردم تبریز – خبرگزاری تیکسر | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری تیکسر، «پدر شهر»، این شاید بهترین توصیف است برای «شهید سید محمدعلی آل هاشم»، امام جمعه مردم تبریز که در سانحه سقوط هلیکوپتر حامل رییس جمهور به شهادت رسید.

او تنها شهید پرواز آسمان ارسباران است که در لحظه سقوط از پرواز بیرون پرت می شود و تا ساعاتی بعد در قید حیات بوده است. با تلفن همراهش تماس می گیرد و به یکی از مقامات ارشد دولت خبر تلخ حادثه را می دهد، از حال بدش می گوید و سانحه هولناکی که رقم خورده است.

امام هر روز هفته تبریز

آقا سیدمحمدعلی را امام هر روز هفته مردم تبریز می گویند. در تبریز یک روحانی صاحب این جایگاه شود یعنی فرق هایی آشکار با اسلافش داشته است. از یاد نبریم که تبریز خاستگاه روحانیت شیعه است. شهری که تمدنش گره خورده به صفویه. صف مقدم حفظ ارکان روحانیت در همه چند صده اخیر.

آقا محمدعلی آخوندی بود که فقط اگر یک بار با او تبریز را از دل دالان های بازار تا مارالان و عباسی یا باغمیشه و نصف راه یا اصلاً رشدیه و محله های جدید چون ولیعصر قدم می زدید، می دیدید که چه بسیار پیر و جوان هایی که به اسم می شناخت و هم کلام شان می شد. از حال شان می پرسید و پیگیر مشکلات شان می شد. این تصویری ست از یک پدر، یک منبری سنتی که او در این چند سال به پشتوانه امام هر روز هفته بودنش در شهر به تصویرش کشیده بود.

تصویر واقعی یک آخوند سنتی

او که نه فقط در تبریز که توانسته بود با علمای بلاد در ارتباط باشد؛ و همه پذیرفته باشندش. او که به عکس اسلافش سعی می کرد مشی اش مردمی باشد نه حکومتی. همان تصویر آخوند سنتی که درباره اش بارها در قصه ها خوانده اید و شنیده اید. این زاده 1341 که در سی اردیبهشت ماه 1403 دیده از جهان فرو بست.

«سیدمحمدعلی پسرم نه، که مثل پدرم بود» سیدمحمدتقی این جملات را در دل اشک هایش در سوگ فرزند به زبان آورد. سیدمحمدتقی خود بزرگ تبریز است. پیرمرد متولد 1313، آیت اللهی که همه بچه های محله اسماعیل بقال و سیدحمزه به سرش قسم می خورند. همه بچه بامعرفت های پایین شهری تبریز. آنها که حضرت آیت الله را از دهه ها قبل می شناسند. همان سال هایی که پدر و پسر روحانی سوار بر دوچرخه لحاف دوزی محله را تا بازار می رفتند و هیچ وقت خود را جدا از مردم تبریز ندانستند.

اصلاً برای همین خلوص نیت است که انگار از صبح دوشنبه در بازار تبریز خاک مرده پاشیده اند. مردم سر کارهای شان هستند اما حال شان خوب نیست. غمی در چشم های شان دارند.

آقا محمدعلی برای مردم شهر تبریز مثل برادر بود. برادری که از وقتی در سال 96 بعد یک دهه به تبریز برگشت خود را وقف آشتی ها کرد.

زدودن رفتارهای رادیکال در عقاید دوقطبی که هر روز داشت بین جوانان توسعه می یافت.

حصارهایی که برچیده شدند

آقا سیدمحمدعلی در همان نخستین نماز جمعه سال 96 که مسیولیت گرفت دستور داد حصارهای نماز جمعه برچیده شود. او بود که جایگاه مقامات را برچید و اعتقاد داشت در نماز جمعه فقط یک رسته داریم نمازگزاران عادی.

نماز جمعه ای که شمارش نمازگزارانش با دست امکان پذیر بود را با دیدارهای چهره به چهره اش به یکی از پرمخاطب ترین نمازهای جمعه کشور بدل کرد.

سیدمحمدعلی مردی بود که وقتی پس از سال ها فعالیت در سازمان عقیدتی سیاسی ارتش به تبریز برمی گشت، به قدری برای مردم تبریز بازگشتش به شهر هیجان انگیز بود که برایش کاروان استقبال راه بیاندازند. این قدر شیرین که او را امام تمام روزهای هفته تبریز بنامند.

سیدمحمدعلی نه فقط در نطق های روز نماز جمعه که سعی کرد از روزی که سمت های تهرانش چون مسیولیت در مجمع تشخیص مصلحت به عنوان مسیول میز آذربایجان را رها کرد و به زادگاه برگشت، کنار جوانان شهرش باشد.

«پدرِ شهر» یعنی…

«پدر شهر» یعنی او بود که ایستاد تا تراکتور و هوادارانش از دام سیاست زدگی و رفتارهای افراطی و حساسیت های امنیتی رهایی یابند. کدام امام جمعه را می شناسید که برای تیم شهرش به استادیوم برود؟ درهای اتاقش به روی بچه های فوتبالی و فوتسالی باز باشد؟

امام جمعه ای را می شناسید که پای منبر بگوید به سینما بروید و فیلم ببینید؟ همین چند روز قبل بود که سیدمحمدعلی به مردمش گفت بروید و “آپاراتچی” ببینید.

از تیاتر و کتاب بگوید و سعی کند در عزل و نصب های استان از سیاست زدگی جلوگیری کند؟

آری سیدمحمدعلی یک آخوند بود. یک منبری. یک پیش نماز به سیره پدری. از آن منبری ها که حتی آقا محمدتقی که خود بیش از شش دهه نمونه آخوند مردمی در تبریز بود در وصفش بگوید: «چون پدرم بود.»

سید در پرواز بر فراز ارسباران تنها مسافر پرواز بود که فرود را هم به چشم دید. اما تنها ساعتی بعد به آرزوی دیرینش رسید. آرزوی بدل شدن به سومین شهید محراب تبریز.

روحش شاد و یادش گرامی.