چگونه با یک کودک 2 تا 3 ساله رفتار کنیم

آفتاب نیوز :

بالاخره ایلیا من دومین پیراهنش را پاره کرده و دو ساله شده است. من از نگاه به ایلیا سیر نمی شم.  چهار زانو روی کاناپه مبل سه نفره نشسته است و اتوبوس قدیمی زرد را که دیروز از مغازه اسباب بازی خریده است را رها نمی کند. من نیز چهارچشمی می پایمش که از روی مبل زمین نخورد.

ایلیا آرام دارزکش می شود و خودش را کج می کند از روی مبل پایین می آید. خوشحال می شوم. هر جا خانه که فکر کردیم ناامن است را با بالش و متکا امن می کنیم. برای کابینت های آشپزخانه کلید می خریم. اما نگرانی اصلی ام پنجره خانه است. ایلیا از مبل بالا می رود و به وسیله مبل روی کابینت می رود و می خواهد از پنجره بیرون را نگاه کند. می ترسم ناغافل روزی پنجره باز باشد و ایلیا به بیرون پرت شود.تصمیم می گیرم برای پنجره حفاظ آهنی نصب کنم.

احساسات گنگ و گیجی دارم ایلیا دیگر کودکی نیست همه اش به من وابسته باشد. «کوچولوی جذاب من» داعیه استقلال طلبی دارد. به کشوری می مانم که بخشی از آن در حال جدا شدن است. دستم را می گیرد و من را به سمت تخت می برد. من فقط باید دستش را داشته باشم تا نیافتد. آنقدر بالا و پایین می پرد. تا از نفس بیافتد. دلم می سوزد. بغلش می کنم. می برم به سمت هال و با دستان کوچکش مرا به سمت کمد وسایل بازی می برد.

سه تا از ماشین هایش را می گیرد.اولین انتخاب اش نیسان آبی است. شاید ایلیا اولین نفری باشد بین نیسان آبی، کادیلاک قرمز و فراری مشکی ترجیحش نیسان آبی جاده های ایران باشد که مانند پیکان جز جدا ناپذیری زندگی ما شده است. دومین انتخابش کادیلاک است و آخرین، فراری مشکی.

می خواهم بزارمش پایین. اما همانطوری که به من چسبیده است. سعی می کند از گردنم بالا برود و روی گردنم بنشیند. ماشین از دستش می افتد. خوشبختانه نیسان آبی نبود. کادیلاک و فراری بود. الان ایلیا روی امن ترین جای جهان نشسته است. گردن من. من نیز مجبورم او را به سمت لوستر ببرم که حالا دستش به لوستر شاه عباسی 10 شعله می رسه و باید مراقب باشم. لوستر را نیاندازد. لوستر و دست زدن به آن یکی از علاقه های ایلیاست. اینقدر می نشیند که گردنم درد می گیرد. می گویم بابا نمی خواهی پایین بیایی می گوید نه. اما گردنم طاقت ایلیا را ندارد. تیکسر پدری هم حدی دارد. ایلیا را پایین می آورم.

ایلیا امسال با سال گذشته خیلی متفاوت شده است و رشد او از فهم من و مادرش از رشد، سریعتر است. یکسال گذشت و ایلیا یاد گرفت راه برود. یاد گرفته آب بخواهد، شیر بخواهد. گاهی اوقات خیلی بچگانه رفتار می کند و گاهی خیلی بزرگسالانه که تعجب برانگیز است.

گیج می شوم آیا الیا خلق تنگ دارد یا مثبت. گاهی اوقات برای پوشک پوشیدن چنان اذیت می کند که کلافه می شوم. پارک بردنش با من است اومدنش با میل شاهانه او. مگر برمی گرد. بابا خسته را نمی فهمد. اما بازی را خوب می فهمد. عادتش گفتن نه است.بله واژه ای است که کمتر استفاده می کند. ایلیا پارلمان و قوه مقننه مستقلی دارد که زیاد از حکومت مرکزی اطاعت نمی کند مگر در زمینه امور دفاعی یا مالی و یا دستشویی. تنها عرصه ای که اصلا دوست ندارد من ورود کنم. حوزه تفریحات است. من فقط باید بسترها را فراهم کنم. چشم گفتن هم برای این موقع ها خداوند آفریده است. من در این زمینه بنده مطاع خداوند هستم.