چرا لیگ برتری های خوزستان به واردکننده فوتبالیست های غیربومی با مبالغ سرسام آور تبدیل شدند؟

صفر علی جمالپور در گفت و گو با تیکسر اظهارکرد: طی دو روز اخیر کلیپی از یک بازی محلات در کوت عبدالله دیدم و حس کردم فوتبال در این مناطق توسط چندین عاشق که زندگی شان را وقف فرزندان این آب و خاک کرده اند زنده است و حضور بیش از سه هزار تماشاگر برای دیدن یک فوتبال در زمین خاکی می تواند بیش از این برای کشاندن بچه های محروم استان موثر واقع شود. 

او ادامه داد: فوتبال در خوزستان خودجوش است و از کوچه و پس کوچه ها و زمین های خاکی محلات شروع می شود ولی متاسفانه از واقعیت ها دور شدیم و چشم هایمان را بسته نگه داشته ایم و شاهد مرگ استعدادهای فوتبال خوزستان در محلات با تبدیل زمین های ورزشی به آپارتمان طی دو دهه اخیر هستیم؛ موضوعی که باعث شده رونق از فوتبال خوزستان برود و کمتر شاهد ظهور فوتبالیست هایی ناب همچون سالهای قبل و ابتدای انقلاب هستیم. این استان زرخیز یکی از پراستعدادترین استان های ایران و آسیا محسوب می شود و همواره بازیکنان بسیاری تقدیم تیم های ملی و باشگاهی کرده است این در حالی است که در خوزستان معیار پرورش با استانداردهای جهانی پیشرفته متفاوت است.

مدیرعامل سابق باشگاه استقلال خوزستان با اشاره به این که یک نونهال خوزستانی در سن هفت سالگی قابلیت فنی و تکنیک یک بازیکن ۱۲-۱۰ ساله در سایر استان های کشور را دارد تاکید کرد: اگر بخواهیم نگاهی معقول و عادلانه به فوتبال محلات و زمین های خاکی داشته باشیم باید بگوییم این مکان ها به عنوان مزرعه بزرگ و معدن تولید بازیکن اسیر بی توجهی مسئولان در مسیر نابودی گام برمی دارند و به همین دلیل است که فوتبال به این روزگار اسفناک دچار شده است. زمین های خاکی محلات یکی پس از دیگری از بین می روند تا تنها امید بچه های علاقه مند به فوتبال نیز از بین برود. اگر به گذشته برگردیم خواهیم دید در زمین های خاکی مناطق لشکرآباد و شلنگ آباد (کوی علوی) هر روز صبح و بعد از ظهر صدها نوجوان و جوان عاشقانه دعوت به دویدن به دنبال توپ می شدند ولی همین زمین ها به اماکن دولتی و … تبدیل شده اند و زمین های آهن افشار که تنها زمین های ورزشی منطقه بزرگ کمپلو و خشایار بود دیگر وجود ندارد و به سالن و ساختمان تغییر هویت داده اند بدون اینکه جایگزینی برای آنها پیدا شود.

او افزود: همچنین زمین های ملی راه فاز ۳ کوی ملت فرهنگیان پادادشهر کوت عبداله و … نیز به همین درد مبتلا شده اند و مهمتر اینکه زمین های ۱۶ هکتاری هم از بین رفته اند و بچه های چهارصد دستگاه کوی نیرو زیتون کارگری کوی طالقانی کوی سلطان منش حصیرآباد اهواز قدیم (عامری) با یک یا دو زمین پر از چاله چوله سر می کنند در حالی که سال های گذشته این مجموعه با چندین زمین خوب همواره پذیرای جوانان پرشور این مناطق بود و همگان می دانند چه فوتبالیست های بزرگی در این زمین های خاکی تربیت شده اند. آیا مسئولان استان به این مسئله فکر نمی کنند که اگر جوانانی به دلیل تخریب زمین ها و سپس انحلال تیم هایشان فوتبال را کنار بگذارند و به مسیر انحراف کشیده شوند چه اتفاقی می افتد؟

این پیشکسوت فوتبال خوزستان بابیان اینکه فوتبال خوزستان از روزهای طلایی خود فاصله گرفته است تصریح کرد: این در حالی است که از نیروی انسانی متخصص و علاقه مند به طور فوق العاده برخوردار است اما این که چرا اوضاع بدین شکل است و چرا گرایش و علاقه جوانان به ورزش کم شده است را در عوامل بازدارنده گشت و با برطرف نمودن آنها و فراهم کردن امکانات اولیه بار دیگر شور و شادی را به میادین ورزشی تزریق کرد. اکنون از هر کسی بپرسید چه بلایی بر سر فوتبال خوزستان آمده است که دیگر ملی پوشی ندارد و تیم های تراز اول باشگاهی اش در لیگ های مختلف تبدیل به واردکننده بازیکن از دیگر استان ها با مبالغ سرسام آور شده اند یکی از مهم ترین دلایل را کم شدن و از بین رفتن زمین های خاکی فوتبال عنوان می کند. شاید عمده ترین دلیل دور شدن قاطبه شهروندان از ورزش غیرعمومی شدن و گرانی آن باشد و باید دید با این اوصاف مسئولان برای رشد و پویایی ورزش و جذب دوباره جوانان به میادین چه تدابیری خواهند اندیشید. آیا ساختن اماکن ورزشی آنچنان وسعت خواهد یافت تا ورزش کردن برای همه ممکن باشد؟ در حال حاضر نیز دهها مجموعه ورزشی نیمه تمام در شهرهای مختلف استان داریم که چند سالی است منتظر پایان کار آن ها هستیم.

پایان خبر تیکسر