راز ۵ هزار ساله «استون هنج» فاش شد

به گزارش تیکسر دانشمندان معتقدند که دایره سنگی معروف ویلتشر نمادی از اتحاد میان سه بخش مختلف بریتانیا بوده است. تخته سنگ های استون هنج از نقاط دوردستی مانند جنوب غربی ولز و شمال شرقی اسکاتلند به این مکان منتقل شده اند.

به نقل از روزیاتو محققان دانشگاه کالج لندن و دانشگاه آبرستویث این فرضیه را مطرح کرده اند که مردم اسکاتلند و ولز سنگ های محلی خود را به ویلتشر آورده اند تا در ساخت این سازه مشارکت کنند. از این منظر استون هنج نمادی اولیه و قدرتمند از وحدت در بریتانیا بوده است.

در مقاله ای که در مجله Archaeology International منتشر شده نویسندگان می گویند که سازندگان استون هنج قصد داشته اند تا «اتحاد سیاسی و هویتی مشترک» را در بخش اعظمی از بریتانیا ایجاد کنند. همچنین آن ها اشاره کرده اند که گردآوری این سنگ های متفاوت و دور از هم نمادی از جوامع پراکنده و تعامل آن ها در یک ساختار پیچیده بوده است.

استون هنج نمادی بزرگ از اتحاد میان انسان ها سرزمین نیاکان و آسمان ها به شمار می رفته است. ارتباطات دوربرد این سازه این فرضیه را تقویت می کند که استون هنج علاوه بر ارزش نمادین خود هدفی برای اتحاد مردمان بریتانیا نیز داشته است.

پروفسور مایک پارکر پیرسون از دانشگاه کالج لندن که سرپرست این پژوهش بوده گفته است: این که تمامی سنگ های این سازه از مناطق دوردست آمده اند نشان می دهد که استون هنج اهداف سیاسی و مذهبی داشته است. او استون هنج را به عنوان یادمانی برای اتحاد مردم بریتانیا و ارتباط ابدی آن ها با نیاکان و کیهان توصیف کرده است.

اگرچه در زمان ساخت استون هنج مفاهیمی مانند انگلستان اسکاتلند و ولز وجود نداشتند اما این سازه نمادی از تمام این مناطق محسوب می شود. استون هنج به دلیل تخته سنگ های بزرگ ماسه سنگی به نام «سارسنس» که از نزدیکی محل ساختش تأمین شده اند شناخته شده است. در کنار این سنگ های بلند که ظاهر متمایز استون هنج را می سازند حدود ۸۰ سنگ کوچک تر به نام «بلواستون» نیز وجود دارد که در شرایط خاص رنگ آبی ملایمی پیدا می کنند.

بلواستون ها به طور معمول از تپه های پرزلی در جنوب غربی ولز آمده اند هرچند درباره نحوه انتقال آن ها به ویلتشر اختلاف نظرهایی وجود دارد.

بزرگ ترین بلواستون معروف به «سنگ قربانگاه» از شمال اسکاتلند آورده شده و فاصله ای هزار کیلومتری از محل ساخت دارد. سنگ قربانگاه با وزن شش تن و طول پنج متر در مرکز استون هنج قرار داشته و ازنظر ترکیب و اندازه با سایر بلواستون ها تفاوت چشمگیری دارد.

تیمی از محققان ترکیب شیمیایی و سن قطعات سنگ قربانگاه را بررسی کرده اند و آن را با ماسه سنگ های قرمز قدیمی منطقه اورکادیان در شمال شرق اسکاتلند مشابه یافته اند. آن ها با اطمینان ۹۵ درصد نتیجه گرفته اند که این سنگ از این منطقه آمده اگرچه اورکنی به عنوان محل اصلی رد شده است.

پژوهشگران در مقاله جدید خود این نظریه را مطرح کرده اند که سنگ قربانگاه به عنوان هدیه یا نشانه ای از اتحاد توسط مردم نوسنگی اسکاتلند به ویلتشر آورده شده است. آن ها معتقدند که این سنگ و دیگر بلواستون ها نمادی از همکاری و اتحاد سیاسی یا صلح مقدس بوده اند.

این تحقیق جدید استون هنج را به عنوان یادمانی برای اتحاد سراسر جزیره معرفی می کند که بخشی از این مفهوم در تنوع و فاصله منبع سنگ هایش تجسم یافته است. همچنین شباهت در معماری خانه های نوسنگی در اورکنی و دیوارهای دورینگتون در نزدیکی استون هنج نشان دهنده ارتباطات نزدیک میان این مناطق است.

استون هنج برای حدود ۵۰۰ سال به عنوان گورستانی برای سوزاندن اجساد مردان و زنان بالغ استفاده می شده است. تقریباً نیمی از کسانی که در استون هنج دفن شده اند از نقاطی دور از دشت سالزبری آمده اند که نشان می دهد این مکان مورد توجه مردم مناطق مختلف بوده است.

۵۸۵۸