بیماری اوتیسم چیست و چه علایمی دارد

از لحاظ پزشکی به عنوان یک نوع ناتوانی در گروه ناتوانی های رشدی-عصبی تعریف می شود و توسط سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان پزشکی آمریکا به عنوان “اختلال طیف اوتیسم” شناخته شده است. در این مقاله تلاش کردیم که برای آشنایی شما با این اختلال در مورد انواع و سطوح اختلال اوتیسم، علایم و علل بیماری، اقدامات حمایتی و درمانی و برخی موارد دیگر توضیحات و بررسی کاملی ارایه کنیم. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به  مراجعه کنید.  بیماری اوتیسم یک اختلال طیفی است که تاثیرات گسترده ای بر روی تعامل اجتماعی، ارتباطات و الگوهای رفتاری فرد دارد. این بیماری به صورت طیفی شناخته می شود، به این معنی که افراد می توانند علایم متنوعی را نشان دهند که با انواع مختلفی از اوتیسم در ارتباط هستند.

همچنین، در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر درباره هر نوع از بیماری اوتیسم، مراجعه به متخصصین و پزشکان متخصص در این حوزه توصیه می شود. سیستم های پرهیز از تغییرات درجه حرارت در لباس مرد عنکبوتی با تار واقعی برای حفظ استقرار دمای بدن استفاده می شوند . مهم است بدانید که هر فرد مبتلا به اوتیسم می تواند تجربه ها، نیازها و قدرت های منحصر به فردی داشته باشد. این ها توصیفات عمومی بیماری اوتیسم هستند و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، مراجعه به تخصصی های مربوطه و توصیه می شود. آنها می توانند با توجه به نشانه ها و ویژگی های هر فرد، تشخیص و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند. علت اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در رشد این اختلال نقش دارند.

با این حال، توجه داشته باشید که اوتیسم یک اختلال پیچیده است و علت آن تنها به یک عامل محدود نمی شود. احتمالا ترکیبی از ژنتیک، علل محیطی و عوامل دیگر در توسعه این بیماری نقش دارند. همچنین، هر فرد ممکن است به طرز متفاوتی به عوامل مختلف پاسخ دهد و اینکه دقیقا چگونه این عوامل باعث بروز اوتیسم می شوند هنوز به طور کامل مشخص نشده است.  سطح 1 اوتیسم ملایم ترین و یا “بالاترین عملکرد” از اوتیسم است که شامل افرادی می شود که قبلا با سندرم آسپرگر تشخیص داده می شدند. در این سطح، افراد نیاز به حمایت کمتری نسبت به سطوح دیگر دارند و معمولا توانایی کلامی و غیرکلامی نسبتا خوبی دارند.

آنها می توانند در ارتباطات اجتماعی معمولی شرکت کنند، اما ممکن است در برقراری و حفظ روابط دچار مشکلاتی شوند. افراد با اوتیسم سطح 1 اغلب در درک نشانه های اجتماعی، تفسیر عبارات غیرکلامی و درک عواطف دیگران با دشواری مواجه هستند. همچنین، ممکن است علاقه ها و تمایلات آنها محدود و متمرکز شده باشد و در مقیاس کمتری نسبت به سطوح دیگر اوتیسم رفتارهای تکراری انجام دهند. با این حال مهم ترین ویژگی در سطح 1 اوتیسم این است که افراد توانایی بالقوه برای موفقیت در زندگی روزمره و ارتباطات اجتماعی را دارند، و به حمایت و کمک کمی نیاز دارند تا بتوانند مشکلات خود را مدیریت کنند و در محیط اجتماعی به خوبی عمل کنند.

سطح 2 اوتیسم شدیدتر از سطح 1 است و در آن افراد با چالش های بیشتری در ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری مواجه هستند. در این سطح، مشکلات ارتباطی کلامی و غیرکلامی و واکنش های کاهش یافته یا غیرطبیعی به نشانه های اجتماعی وجود دارد. همچنین، افراد با اوتیسم سطح 2 در مقایسه با افراد سطح 1، مشکلات بیشتری در تغییر روتین زندگی و تنظیم رفتار دارند. رفتارهای تکراری نیز بیشتر و به طور آشکارتری ظاهر می شوند. همچنین، این افراد ممکن است در مقابله با تغییرات در روال روزانه مشکلاتی داشته باشند که به رفتارهای چالش برانگیز منجر شود. در ادامه، انواع مختلف بیماری اوتیسم را شرح می دهیم.

سطح 3 اوتیسم شدیدترین سطح اوتیسم است و با چالش های شدید در ارتباط اجتماعی و رفتار همراه است. افراد با اوتیسم سطح 3 ممکن است فقط از چند کلمه قابل فهم استفاده کنند. تعامل اجتماعی آنها بسیار محدود است و تنها به منظور برآورده کردن نیازهای فوری انجام می شود. این افراد به طرز غیرطبیعی با دیگران تعامل می کنند و توانایی انطباق با تغییرات در روند زندگی خود را ندارند. رفتارهای محدود کننده یا تکراری نیز توانایی عملکرد این افراد را مختل می کند. تغییر تمرکز از یک فعالیت به فعالیت دیگر با مشکلات بسیاری همراه بوده و باعث ناراحتی قابل توجهی در فرد می گردد.  تشخیص و تعیین سطح اوتیسم باید توسط متخصصین و متخصصین روانپزشکی صورت گیرد.

آنها از طریق مشاهده، سنجش و مصاحبه با فرد و خانواده اطلاعات لازم را برای تشخیص و تعیین سطح اوتیسم جمع آوری می کنند.  تست تشخیص اوتیسم به منظور جمع آوری اطلاعاتی کامل از تاریخچه رشد و تکامل فرد، رفتارها، علایم و نشانه های مربوط به اوتیسم و تاثیر آن بر زندگی روزمره فرد و خانواده او استفاده می شود. طراحی لباس مرد عنکبوتی قرمز و سیاه با توجه به استفاده از جدیدترین متدها و تکنیک های رنگ آمیزی صورت گرفته است . هرچند که تست تشخیص اوتیسم ممکن است به عنوان یک ابزار مفید در فرایند تشخیص اوتیسم مورد استفاده قرار بگیرد، اما تشخیص نهایی باید توسط متخصصان حوزه اوتیسم و اختلالات رشدی بر اساس ارزیابی جامع و دقیق انجام شود.

در ادامه به معرفی برخی از تست های تشخیص اوتیسم می پردازیم.  تست(SCQ) به صورت پرسشنامه است و برای ارزیابی نشانه های اوتیسم در کودکان و نوجوانان استفاده می شود. این پرسشنامه شامل سوالاتی درباره تعاملات اجتماعی، زبان، ارتباطات و رفتارهای تکراری و محدود است.   تست های روانشناختی مانند آزمون های شناختی، آزمون های توجه و محدوده عملکرد، و آزمون های تحلیل مشکلات یادگیری نیز ممکن است برای ارزیابی شاخص های مرتبط با اوتیسم استفاده شوند. تشخیص اوتیسم نیازمند ارزیابی جامع و شخصی سازی شده است و تیم متخصص باید با توجه به نیازهای هر فرد، تست های مناسب را انتخاب کند.

 اوتیسم چگونه درمان می شود؟

انواع مختلفی از درمان ها در دسترس هستند که معمولا به دسته های زیر تقسیم می شوند، اگرچه برخی از درمان ها شامل چندین رویکرد می شوند.  رویکردهای توسعه ای بر بهبود مهارت های توسعه ای خاص مانند مهارت های زبانی یا مهارت های جسمی یا یک مجموعه گسترده تر از توانایی های توسعه ای مرتبط تمرکز دارند. رویکردهای توسعه ای اغلب با رویکردهای رفتاری ترکیب می شوند.  یکی از روش های توسعه ای رایج برای افراد مبتلا به اوتیسم، درمان گفتار و زبان است. همچنین، تشخیص اوتیسم بر اساس تنها یک تست ممکن نیست و به ترکیبی از تست ها، مشاهدات رفتاری و ارزیابی های دیگر نیاز است.

درمان گفتار و زبان به بهبود درک و استفاده از گفتار و زبان شخص کمک می کند. برخی افراد مبتلا به اوتیسم به صورت کلامی ارتباط برقرار می کنند. در حالی که برخی دیگر از طریق استفاده از علامت ها، حرکات، تصاویر یا دستگاه ارتباط الکترونیکی قادر به برقرار ارتباط می شوند.  یکی دیگر از روش های توسعه ای درمان شغلی و آموزش مهارت هایی به فرد است که کمک می کند تا بتواند به صورت حداکثر، مستقل زندگی کند. این مهارت ها معمولا شامل پوشیدن لباس، خوردن، استحمام و برقراری ارتباط با دیگران هستند. هدف از درمان شغلی افزایش استقلال و خودکفایی فرد در زندگی روزمره و اشتغال به کار است.  رویکردهای آموزشی بر تقویت مهارت های تحصیلی و آموزشی فرد تمرکز دارند.

این رویکرد شامل آموزش مهارت های تحصیلی از جمله خواندن، نوشتن، محاسبه و حل مسایل ریاضی،همچنین مهارت های عملی مانند مهارت های کاربردی و حرفه ای یا مهارت های اجتماعی مانند برقراری ارتباط و همکاری است. رویکردهای آموزشی معمولا در محیط آموزشی انجام می شوند و توسط متخصصین آموزشی، معلمان یا مربیان ارایه می شوند.  رویکردهای اجتماعی-رابطه ای بر تقویت مهارت های اجتماعی و برقراری روابط با دیگران تمرکز دارند. این رویکردها شامل آموزش مهارت های ارتباطی، تعامل اجتماعی، تشخیص و استفاده از عواطف و مهارت های دیگر مربوط به روابط اجتماعی است. رویکردهای اجتماعی-رابطه ای اغلب در محیط های گروهی یا در محیط های اجتماعی مانند مدارس، کلاس های مهارتی یا گروه های پشتیبانی ارایه می گردند.

در برخی موارد، استفاده از داروها می تواند به کنترل برخی از علایم اوتیسم کمک کند. این داروها توسط پزشکان تجویز می شوند و نیاز به نظارت و پیگیری دقیق دارند. ممکن است هر فرد به عنوان پاسخ به داروها به طور متفاوت واکنش نشان دهد، بنابراین در این روش نیاز به تنظیم داروها و مانیتورینگ مداوم وضعیت بیماری و عوارض جانبی وجود دارد.  روش های روانشناختی به بررسی عوامل روانی اوتیسم تمرکز دارند. این روش ها  شامل مشاوره روانشناختی، روان درمانی، روش های مداخله محور و ترکیبی از روش های مختلف هستند. به نظر می رسد هنوز درمانی قطعی برای اوتیسم وجود ندارد.

آیا اوتیسم درمان قطعی دارد؟

اوتیسم یک اختلال عصبی است که معمولا در طول زندگی با کودکان باقی می ماند. هرچند برخی از روش ها و برنامه های درمانی می توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا توانایی هایشان را توسعه دهند و مشکلات را کاهش دهند، اما درمان قطعی و کامل برای اوتیسم وجود ندارد. سیستم های بهینه سازی انرژی در لباس های مرد آهنی برای بهره وری بالاتر در مصرف انرژی استفاده می شوند . کار درمانی حرفه ای یک روش اصلی درمان برای افراد مبتلا به اختلال اوتیسم است که با همکاری متخصصین درمان حرفه ای و خانواده، به مراقبت و پشتیبانی از افراد مبتلا کمک می کند. کار درمانی بر مبنای توانمندسازی، بهبود و حفظ توانایی انجام فعالیت های روزمره و ارتباط با دیگران برای افراد مبتلا تمرکز دارد.

یکی از نقش های مهم کار درمانی در درمان اوتیسم، ارزیابی سطح توسعه فرد است. درمان گران حرفه ای درمانی، با استفاده از ابزارهای ارزیابی مناسب، میزان توانمندی های جسمی، حسی، عاطفی و شناختی فرد را سنجیده و ارزیابی می کنند. بر اساس این ارزیابی ها، اقدامات درمانی مناسبی برای فرد تعیین می شود. در زیر در مورد اقدامات حمایتی در کار درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم توضیح می دهیم.  در این روش، توجه به حس و حرکت بیمار با استفاده از فعالیت های مانند فشار دادن، چیدن، جنبش بدن و تمرینات تعادلی می باشد. این مداخله به کودکان اوتیسم کمک می کند تا در تمرکز حواس، تنظیم و واکنش به محیط اطراف خود به  شرایط بهتری دست یابند.

تاثیر رژیم غذایی بر اوتیسم موضوعی است که برای محققان و افرادی که با این اختلال مبتلا هستند، همواره جذابیت داشته است. در حال حاضر، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد رژیم غذایی می تواند بر برخی از علایم اوتیسم تاثیر داشته باشد، اما برای یافتن یک پاسخ قطعی نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق تر است.  برخی تحقیقات نشان داده اند که رژیم غذایی تاثیری بر علایم اوتیسم ندارد و برخی دیگر نتایج مثبت گزارش کرده اند. همچنین، تاثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ممکن است به عوامل مختلفی مانند سن، جنسیت، شدت علایم و وضعیت فیزیولوژیک هر فرد بستگی داشته باشد.

سخن آخر

در این مقاله درباره اوتیسم که بر تعاملات اجتماعی، رفتار و یادگیری فرد تاثیر می گذارد به تفصیل سخن گفتیم. خواندن این مقاله به خوانندگان کمک می کند تا درک بهتری راجع به اوتیسم و علایم آن پیدا کنند. همچنین برای آشنایی با روش های درمان و پشتیبانی موجود برای افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده هایشان مفید است. در نظر داشته باشید که تغییرات رژیم غذایی ممکن است نتایج فوری و قطعی در بهبود علایم اوتیسم به همراه نداشته باشد. به عنوان مثال، در برخی موارد، تغییرات مثبت در علایم ممکن است به مرور زمان رخ دهد و نیاز به صبر و استمرار داشته باشد. اما باید توجه داشت که نتایج این مطالعات همچنان محدود و متناقض هستند.