انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال

شبکه های انتقال ارز دیجیتال در واقع مسیرهایی هستن که پول دیجیتال شما، یعنی رمزارزها، توشون جابه جا می شه. اگه این شبکه ها رو خوب نشناسیم، ممکنه دارایی مون رو به آدرس اشتباه بفرستیم و حسابی به مشکل بربخوریم. پس برای یه انتقال امن و مطمئن، باید با انواع این شبکه ها و فرقشون با هم آشنا بشیم.

تصور کن می خوای یه نامه بفرستی. این نامه می تونه با پیک موتوری بره، با پست معمولی، یا با پست پیشتاز. هر کدوم از این راه ها، سرعت، هزینه و امنیت خودشون رو دارن. شبکه های انتقال ارز دیجیتال هم دقیقاً همین طورن. هر کدوم برای خودشون یه سری ویژگی های منحصر به فرد دارن که انتخاب درستشون برای انتقال پول دیجیتال، هم جیبتو پر نگه می داره و هم خیالتو راحت می کنه. اگه تا حالا فکر می کردی هر ارزی رو می شه همین جوری هرجا خواست فرستاد، این مقاله می خواد چشماتو به دنیای جدیدی باز کنه که توش انتخاب شبکه انتقال، همون قدر مهمه که خودِ خرید و فروش ارز.

شبکه انتقال ارز دیجیتال چیه؟

خیلی سرراست بخوایم بگیم، شبکه انتقال ارز دیجیتال یه بستره که تراکنش های ارزهای دیجیتال روش انجام می شه. دقیقاً مثل یه جاده برای ماشین ها. بدون جاده، ماشینی حرکت نمی کنه. بدون این شبکه ها هم ارز دیجیتالی جابه جا نمی شه. هر ارز دیجیتالی که می بینی، برای خودش یا یه شبکه اختصاصی داره یا روی شبکه ارز دیگه سواره. این شبکه ها هستن که مطمئن می شن وقتی شما یه بیت کوین یا یه تتر می فرستی، این پول واقعاً از کیف پولت کم بشه و به کیف پول مقصد اضافه بشه. این قضیه رو بلاکچین هندل می کنه.

بلاکچین، زیرساختِ شبکه های انتقال

بلاکچین رو می شه به یه دفتر حسابداری بزرگ و شفاف تشبیه کرد که همه تراکنش ها توش ثبت می شه و هر کسی می تونه اون رو ببینه، ولی هیچ کس نمی تونه اطلاعات رو دستکاری کنه. هر بلاک، مثل یه صفحه از این دفتر حسابه که اطلاعات یه سری تراکنش رو تو خودش نگه می داره. این بلاک ها پشت سر هم قرار می گیرن و یه زنجیره رو تشکیل می دن. این زنجیره اطلاعات بین هزاران کامپیوتر توی دنیا پخش شده، واسه همین هم «غیرمتمرکز» هست. شبکه های انتقال هم در واقع روی همین بلاکچین ها ساخته شدن و از مکانیزم های امنیتی و قوانین اونا پیروی می کنن.

کوین در برابر توکن: قضیه چیه؟

شاید این سوال برات پیش اومده باشه که «کوین» و «توکن» چه فرقی با هم دارن. خیلی ساده بخوایم بگیم:

• کوین ها (مثل بیت کوین یا اتریوم) ارزهای دیجیتالی هستن که برای خودشون یه بلاکچین اختصاصی دارن. یعنی خودشون جاده مخصوص به خودشون رو ساختن.
• توکن ها (مثل تتر ERC-20 یا شیبا) روی بلاکچین یه کوین دیگه ساخته شدن. یعنی اینا خودشون جاده ای ندارن و روی جاده بقیه کوین ها سوار می شن. مثلاً تتر روی بلاکچین اتریوم یا ترون ساخته شده.

هر توکن برای اینکه بتونه روی یه بلاکچین کار کنه، باید از یه سری قوانین و استانداردها پیروی کنه که بهشون می گن «استاندارد توکن». این استانداردها تعیین می کنن که توکن چطوری ساخته بشه، چطوری منتقل بشه و چطوری با کیف پول ها و صرافی ها ارتباط برقرار کنه. مثلاً استاندارد معروف ERC-20 برای توکن هاییه که روی بلاکچین اتریوم فعالیت می کنن و استاندارد BEP-20 برای توکن هاییه که روی بایننس اسمارت چین کار می کنن. این استانداردها باعث می شن همه چیز منظم باشه و هر کسی بتونه به راحتی با این توکن ها کار کنه.

چرا انواع مختلف شبکه های انتقال وجود دارند؟

شاید بگی خب اگه یه شبکه بود، کار راحت تر نمی شد؟ راستش رو بخوای، نه! اولین بلاکچین ها، مثل بیت کوین و اتریوم، خیلی عالی بودن، ولی یه مشکلاتی داشتن: سرعتشون کم بود و کارمزدشون زیاد. تصور کن تو ترافیک سنگین گیر کردی، یا برای یه تاکسی ساده، باید یه عالمه پول بدی. دنیای ارز دیجیتال هم دقیقاً همین جوری شد. با زیاد شدن کاربرا، این شبکه ها دیگه نمی تونستن جوابگوی همه باشن.

اینجا بود که نیاز به شبکه های جدید حس شد. توسعه دهنده ها شروع کردن به ساختن بلاکچین ها و شبکه های انتقال جدید که هر کدوم می خواستن یه مشکل رو حل کنن یا قابلیت های جدیدی اضافه کنن. بعضیا روی سرعت بالا تمرکز کردن، بعضیا روی کارمزد کم، بعضیا روی پشتیبانی از قراردادهای هوشمند پیچیده، و بعضیا هم روی ساخت اکوسیستم های مالی غیرمتمرکز (DeFi) یا توکن های غیرمثلی (NFT). این تنوع، باعث شد دست کاربرا برای انتخاب بازتر بشه و بتونن بسته به نیازشون، بهترین شبکه رو انتخاب کنن. پس، وجود انواع شبکه ها اتفاقی نیست، بلکه نتیجه نیازها و پیشرفت های این دنیای جذاب و پیچیده ست.

فاکتورهای کلیدی در انتخاب شبکه انتقال ارز دیجیتال

حالا که می دونیم شبکه های انتقال چیه و چرا این قدر متنوعن، وقتشه که یاد بگیریم چطوری بهترین شبکه رو برای خودمون انتخاب کنیم. انتخاب درست یه شبکه، می تونه تفاوت بین یه تراکنش سریع و ارزون یا یه تراکنش کُند و گرون باشه، حتی می تونه جلوی از دست رفتن دارایی هات رو بگیره. چند تا فاکتور کلیدی هست که باید حسابی بهشون دقت کنی:

کارمزد (Fees)

اولین چیزی که شاید بهش فکر کنی، پولیه که باید بابت انتقال بدی! کارمزدها تو شبکه های مختلف زمین تا آسمون فرق می کنن. یه شبکه ممکنه برای یه انتقال کوچیک، چندین دلار کارمزد بگیره، در حالی که یه شبکه دیگه فقط چند سنت. اگه تراکنش های زیادی داری یا مبلغ انتقالت کمه، کارمزد پایین می تونه حسابی به صرفه جوییت کمک کنه. حواست باشه که کارمزد بعضی شبکه ها (مثل اتریوم) ممکنه توی شلوغی بازار، خیلی زیاد بشه.

سرعت (Speed)

سرعت، یعنی اینکه پولت چقدر طول می کشه تا از کیف پولت برسه به کیف پول مقصد. توی دنیای ارز دیجیتال که همه چیز خیلی سریع اتفاق می افته، سرعت انتقال هم خیلی مهمه. اگه عجله داری یا می خوای از یه فرصت خرید سریع استفاده کنی، باید شبکه ای رو انتخاب کنی که سرعت تایید تراکنشش بالاست. بعضی شبکه ها تراکنش ها رو توی چند ثانیه تایید می کنن، در حالی که بعضی دیگه ممکنه چند دقیقه یا حتی بیشتر طول بکشه.

امنیت (Security)

امنیت، یعنی اینکه چقدر مطمئنی پولت توی مسیر انتقال گم نمی شه یا کسی نمی تونه بهش دستبرد بزنه. بیشتر شبکه های بلاکچینی که اینجا اسم می بریم، از نظر امنیتی قابل قبولن. اما بعضی از اونا، به خاطر مکانیزم های پیچیده تر و تعداد بیشتر شرکت کننده ها (گره ها)، از امنیت بالاتری برخوردارن. این فاکتور برای مبالغ بالا یا کسایی که روی امنیت خیلی حساسن، فوق العاده مهمه.

پشتیبانی کیف پول و صرافی

فرض کن یه بسته پستی داری، ولی پستچی منطقه تون اون رو قبول نمی کنه. دقیقاً همین وضعیت برای شبکه های انتقال هم پیش میاد. اگه کیف پول یا صرافی که می خوای پولتو ازش بفرستی یا بهش دریافت کنی، از شبکه ای که انتخاب کردی پشتیبانی نکنه، عملاً اون شبکه به دردت نمی خوره. همیشه قبل از هر انتقالی، چک کن که هم مبدأ و هم مقصدت، شبکه ای که می خوای ازش استفاده کنی رو قبول داشته باشن. این نکته خیلی مهمه و می تونه جلوی اشتباهات بزرگ رو بگیره.

کاربردها و اکوسیستم (Use Cases & Ecosystem)

بعضی شبکه ها فقط برای انتقال پول نیستن؛ اونا یه دنیای کامل از برنامه ها و خدمات مختلف رو دور خودشون دارن. مثلاً اگه می خوای با بازی های بلاکچینی کار کنی، وارد دنیای دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) بشی یا توکن های NFT بخری و بفروشی، باید ببینی پلتفرم مورد نظرت روی کدوم شبکه فعاله. شبکه هایی مثل اتریوم و بایننس اسمارت چین، اکوسیستم های خیلی بزرگ و پرکاربردی دارن که می تونن نیازهای متنوعی رو پوشش بدن.

آشنایی با محبوب ترین شبکه های انتقال ارز دیجیتال

حالا که با فاکتورهای انتخاب شبکه آشنا شدیم، وقتشه بریم سراغ معرفی مهم ترین و پرکاربردترین شبکه های انتقال ارز دیجیتال. هر کدوم از این شبکه ها داستان خودشون رو دارن و برای یه سری کارها بهترن. یادت باشه، دنیا هر روز داره تغییر می کنه و شبکه های جدیدی هم ممکنه اضافه بشن، ولی اینا اونایی هستن که فعلاً حرف اول رو می زنن.

برای اینکه بهتر بتونید مقایسه کنید، یه جدول هم براتون آماده کردیم:

نام شبکه	استاندارد توکن اصلی	نوع (L1/L2/Sidechain)	توکن بومی برای کارمزد	کارمزد (حدودی)	سرعت (TPS تقریبی / زمان بلاک)	امنیت	کاربرد اصلی	نمونه آدرس (برای تشخیص)
بیت کوین (BTC)	– (کوین)	L1	BTC	متوسط تا زیاد	7 TPS / 10 دقیقه	بسیار بالا	ذخیره ارزش، پرداخت	شروع با 1، 3 یا bc1
اتریوم (Ethereum)	ERC-20	L1	ETH	زیاد	15-30 TPS / 13 ثانیه	بسیار بالا	DeFi، NFT، DApps	شروع با 0x
ترون (Tron)	TRC-20	L1	TRX	بسیار کم	2000 TPS / 3 ثانیه	متوسط	انتقال سریع و ارزان تتر	شروع با T
بایننس اسمارت چین (BSC)	BEP-20	L1 (EVM-compatible)	BNB	کم	100-120 TPS / 3 ثانیه	متوسط تا بالا	DeFi، DApps، NFT (جایگزین ارزان اتریوم)	شروع با 0x
سولانا (Solana)	SPL	L1	SOL	بسیار کم	65000 TPS / 0.4 ثانیه	بالا	برنامه های پرسرعت، DeFi	شروع با A-Z، a-z (طولانی)
پالیگان (Polygon)	ERC-20 (سازگار)	Sidechain/L2	MATIC	بسیار کم	7000 TPS / 2.1 ثانیه	بالا (با اتکا به اتریوم)	مقیاس پذیری اتریوم، DApps	شروع با 0x
آوالانچ (Avalanche)	AVAX C-Chain (EVM-compatible)	L1	AVAX	کم تا متوسط	4500 TPS / 2 ثانیه	بالا	ساخت ساب نت، DeFi	شروع با 0x
آربیتروم (Arbitrum)	ERC-20 (سازگار)	L2 (Optimistic Rollup)	ETH	کم	40000+ TPS /	بالا (با اتکا به اتریوم)	مقیاس پذیری اتریوم، DApps	شروع با 0x
آپتیمیزم (Optimism)	ERC-20 (سازگار)	L2 (Optimistic Rollup)	ETH	کم	2000+ TPS /	بالا (با اتکا به اتریوم)	مقیاس پذیری اتریوم، DApps	شروع با 0x
کاردانو (Cardano)	ADA	L1	ADA	کم	250 TPS (با Hydra بیشتر) / 20 ثانیه	بالا	تحقیقاتی، DeFi، DApps	شروع با addr
فانتوم (Fantom)	FTM (EVM-compatible)	L1	FTM	بسیار کم	20000 TPS /	بالا	DeFi، DApps، پرداخت	شروع با 0x
اومنی (OMNI)	– (روی بیت کوین)	لایه جانبی بیت کوین	BTC	زیاد	پایین	بسیار بالا (به اندازه بیت کوین)	انتقال تتر قدیمی (امروزه کمتر)	شروع با 1، 3 یا bc1 (مشابه بیت کوین)

شبکه بیت کوین (BTC)

بیت کوین پادشاه رمزارزهاست و شبکه اختصاصی خودش رو داره. این شبکه فوق العاده امن و غیرمتمرکزه، ولی خب مثل یه اتوبان قدیمی و شلوغ، سرعتش خیلی بالا نیست و کارمزدهاش هم معمولاً زیاده، مخصوصاً وقتی شلوغ می شه. البته برای حل این مشکل، چیزی به اسم «لایتنینگ نتورک» (Lightning Network) هم ساخته شده که یه لایه دوم روی بیت کوینه و می تونه تراکنش های خیلی سریع و ارزون رو انجام بده، بیشتر برای پرداخت های روزمره کاربرد داره.

اتریوم (Ethereum – ERC20)

اتریوم بعد از بیت کوین، دومین بلاکچین بزرگ و محبوب دنیاست. استاندارد توکن اصلیش ERC-20 هست که اگه یه توکن رو روی اتریوم ببینید، یعنی از این استاندارد استفاده می کنه. اتریوم بیشتر برای قراردادهای هوشمند، برنامه های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و NFTها استفاده می شه. خیلی از پروژه های بزرگ روی اتریوم فعال هستن. نقطه ضعفش؟ کارمزد بالاش، مخصوصاً وقتی شبکه شلوغ می شه، که بهش می گن گس فی (Gas Fee). سرعتش هم معمولاً کمه.

ترون (Tron – TRC20)

شبکه ترون با استاندارد توکن TRC-20، مثل یه جاده فرعی سریع و ارزون می مونه. اگه دنبال انتقال سریع و با کارمزد پایین هستی، ترون می تونه گزینه خیلی خوبی باشه. برای همین هم خیلی ها برای انتقال تتر (USDT) از TRC-20 استفاده می کنن، چون هم سریع می رسه و هم هزینه اش ناچیزه. آدرس های ترون معمولاً با حرف T شروع می شن و تشخیصشون راحته. البته باید حواست باشه که امنیتش به اندازه اتریوم بالا نیست، ولی برای انتقال های معمولی کاملاً کافیه.

بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain – BEP20)

بایننس اسمارت چین یا BSC، با استاندارد BEP-20، توسط صرافی بزرگ بایننس راه اندازی شده و می شه گفت یه جورایی رقیب سرسخت اتریومه. این شبکه خیلی سریعه، کارمزدش خیلی پایینه و با اتریوم (از نظر قراردادهای هوشمند) سازگاره. واسه همین، خیلی از پروژه های دیفای و NFT که دنبال کارمزد کمتر و سرعت بیشتر بودن، به BSC مهاجرت کردن یا روی اون هم فعال شدن. آدرس های BEP-20 هم مثل اتریوم با 0x شروع می شن. یه استاندارد دیگه بایننس هم هست به اسم BEP-2 که کمتر از BEP-20 استفاده می شه و روی BNB Beacon Chain کار می کنه.

سولانا (Solana – SPL)

سولانا با استاندارد توکن SPL، مثل یه ماشین فراری توی دنیای بلاکچین می مونه! سرعتش فوق العاده بالاست و کارمزدش تقریباً صفره. اگه با DAppsهای پرسرعت، بازی های بلاکچینی یا NFT سروکار داری، سولانا می تونه تجربه ای بی نظیر بهت بده. این شبکه تونسته مشکل مقیاس پذیری رو تا حد زیادی حل کنه، ولی خب در گذشته چند باری مشکل قطع شدن شبکه (اوتیج) رو تجربه کرده که کمی باعث نگرانی شده.

پالیگان (Polygon – MATIC/ERC20 compatible)

پالیگان رو می شه یه پل کمکی برای اتریوم دونست. این شبکه (که قبلاً بهش شبکه متیک هم می گفتن) به عنوان یک سایدچین یا لایه دوم روی اتریوم کار می کنه و به اتریوم کمک می کنه تا سرعت بیشتری داشته باشه و کارمزدهاش کمتر بشه. اگه از DAppsهای اتریومی استفاده می کنی و نمی خوای کارمزد زیاد بدی، می تونی از پالیگان استفاده کنی. توکن بومیش MATIC هست، ولی از توکن های ERC-20 هم پشتیبانی می کنه.

آوالانچ (Avalanche – AVAX C-Chain)

آوالانچ هم یکی دیگه از بلاکچین های لایه اوله که حسابی تونسته تو دنیای دیفای و DApps جا باز کنه. این شبکه سرعت بالا و کارمزد نسبتاً پایینی داره و مثل اتریوم از ماشین مجازی اتریوم (EVM) پشتیبانی می کنه، یعنی توسعه دهنده های اتریوم می تونن به راحتی پروژه هاشون رو به آوالانچ منتقل کنن. توکن بومیش AVAX هست و بیشتر از C-Chain (Chain Contract) برای قراردادهای هوشمند و انتقال ارز استفاده می شه.

آربیتروم (Arbitrum – ERC20 compatible) و آپتیمیزم (Optimism – ERC20 compatible)

این دو تا شبکه جزو راه حل های لایه دوم (Layer 2) برای اتریوم هستن. هدفشون اینه که ترافیک رو از روی شبکه اصلی اتریوم بردارن و سرعت رو ببرن بالا و کارمزدها رو بیارن پایین. اینا مثل باندهای سبقت روی اتوبان اتریوم عمل می کنن. اگه زیاد با اتریوم کار می کنی و دنبال راه ارزون تر و سریع تری هستی، آربیتروم و آپتیمیزم می تونن گزینه های عالی باشن. هر دو از توکن ETH برای کارمزد استفاده می کنن و با استاندارد ERC-20 سازگارن.

کاردانو (Cardano – ADA)

کاردانو یه بلاکچین لایه اوله که تمرکز زیادی روی امنیت، پایداری و مقیاس پذیری داره. توکن بومیش ADA هست. این شبکه با رویکرد علمی و تحقیقاتی توسعه پیدا کرده و هدفش ارائه یه بستر قوی برای ساخت DApps و دیفای هست. کاردانو کارمزد کمی داره و از امنیت بالایی برخورداره.

فانتوم (Fantom – FTM)

فانتوم هم یه پلتفرم قرارداد هوشمند پرسرعت و کم هزینه است که با EVM (ماشین مجازی اتریوم) سازگاره. این شبکه تونسته توی حوزه دیفای حسابی رشد کنه و به خاطر سرعت بالای تراکنش ها (تقریباً آنی) و کارمزد خیلی پایینش، بین کاربرا محبوب شده. توکن بومیش FTM هست.

اومنی (OMNI)

اومنی یکی از قدیمی ترین پروتکل های لایه جانبی هست که روی بلاکچین بیت کوین ساخته شده. شاید با شنیدن اسمش تعجب کنی، اما تتر (USDT) برای اولین بار روی همین شبکه اومنی منتشر شد. الان دیگه کمتر از این شبکه استفاده می شه، چون هم سرعتش پایینه و هم کارمزدش زیاده، ولی دونستنش بد نیست. آدرس های اومنی مثل آدرس های بیت کوین با 1 یا 3 شروع می شن.

نکات حیاتی برای انتقال امن و بهینه ارز دیجیتال

حالا که با شبکه های اصلی آشنا شدی، چند تا نکته مهم هست که رعایتشون می تونه حسابی جلوی ضررهای احتمالی رو بگیره و تراکنش هات رو بهینه کنه. اینا نکاتی هستن که اگه حواست بهشون نباشه، ممکنه دارایی هات رو از دست بدی یا حسابی متضرر بشی. پس خوب گوش کن:

مطابقت کامل شبکه مبدأ و مقصد: «سنگین ترین» نکته!

این مهم ترین نکته تو کل این مقاله است! مهم ترین قانون تو انتقال ارز دیجیتال اینه که شبکه ای که برای ارسال انتخاب می کنی، دقیقاً همون شبکه ای باشه که کیف پول یا صرافی مقصدت ازش پشتیبانی می کنه. اگه اشتباهی یه ارز رو روی یه شبکه بفرستی که مقصدت اون رو ساپورت نمی کنه، دارایی هات احتمالاً برای همیشه گم می شن و هیچ کس هم نمی تونه بهت کمک کنه. مثل اینکه بسته ات رو با پست عادی بفرستی به یه آدرس که فقط پست پیشتاز قبول می کنه! پس همیشه قبل از انتقال، اول از کیف پول یا صرافی مقصد بپرس که چه شبکه هایی رو برای اون ارز خاص پشتیبانی می کنه و بعد دقیقاً همون رو تو مبدأ انتخاب کن.

بررسی الگوی آدرس ها

یه راه برای اینکه مطمئن بشی شبکه درسته، نگاه کردن به الگوی آدرس کیف پوله. مثلاً آدرس های اتریوم و بایننس اسمارت چین (BEP-20) با 0x شروع می شن. آدرس های ترون (TRC-20) با T و آدرس های بیت کوین با 1 یا 3 یا bc1. اینا می تونه یه نشونه خوب باشه، ولی حواست باشه که بعضی شبکه ها (مثل اتریوم و BEP-20) آدرس های مشابهی دارن، پس فقط به ظاهر آدرس بسنده نکن و همیشه از پشتیبانی مطمئن شو.

اهمیت ممو (MEMO/Tag)

بعضی از ارزها، مثل XRP (ریپل) و XLM (استلار) یا BNB (توکن بایننس)، علاوه بر آدرس کیف پول، یه کُد دیگه هم دارن به اسم «ممو» (Memo) یا «تگ» (Tag). این ممو مثل شماره واحد یا طبقه یه آپارتمانه. اگه آدرس رو درست وارد کنی ولی ممو رو اشتباه بزنی یا کلاً فراموش کنی وارد کنی، پولت به صرافی می رسه ولی چون نمی دونن برای کدوم کاربره، احتمالاً گم می شه. پس اگه صرافی یا کیف پول مقصد ازت ممو خواست، حتماً حتماً اون رو دقیق وارد کن.

تراکنش تستی با مبلغ کم

این یه پیشنهاد طلاییه، مخصوصاً اگه برای اولین باره که می خوای با یه شبکه جدید کار کنی یا داری مبلغ زیادی رو منتقل می کنی: اول یه مبلغ خیلی کم، مثلاً ۱۰ یا ۲۰ دلار از اون ارز، رو به عنوان تست بفرست. اگه تراکنش با موفقیت انجام شد و پول به مقصد رسید، بعدش می تونی بقیه مبلغ رو با خیال راحت بفرستی. با این کار، اگه اشتباهی هم پیش بیاد، ضرر زیادی نمی کنی.

پل های بین زنجیره ای (Cross-chain Bridges)

گاهی اوقات می خوای یه ارز رو از یه شبکه به یه شبکه دیگه که اصلاً با هم سازگار نیستن منتقل کنی (مثلاً بیت کوین به اتریوم). اینجا «پل های بین زنجیره ای» یا Bridges به دردت می خورن. اینا پلتفرم هایی هستن که بهت کمک می کنن ارزت رو از یه بلاکچین به بلاکچین دیگه ببری. ولی استفاده ازشون کمی پیچیده تره و باید حسابی حواست باشه، چون اگه اشتباه کنی، ممکنه پولت وسط راه گم بشه.

به روزرسانی اطلاعات

دنیای ارز دیجیتال خیلی سریع تغییر می کنه. شبکه های جدید میان، استانداردها عوض می شن و کارمزدها نوسان دارن. پس همیشه سعی کن اطلاعاتت رو به روز نگه داری و اخبار مربوط به شبکه هایی که باهاشون کار می کنی رو دنبال کنی. این جوری همیشه یه قدم جلوتری.

سوالات متداول

بهترین شبکه برای انتقال تتر (USDT) کدام است؟

راستش رو بخوای، بهترین شبکه برای انتقال تتر خیلی به خودت و نیازهات بستگی داره. اگه سرعت و کارمزد پایین اولویتته، TRC-20 (ترون) بهترین گزینه ست، چون کارمزدش تقریباً صفره و سریع می رسه. BEP-20 (بایننس اسمارت چین) هم گزینه خیلی خوبیه با کارمزد کم و سرعت بالا. اما اگه امنیت فوق العاده برات مهمه و کارمزد بیشتر برات مهم نیست، ERC-20 (اتریوم) امن ترین انتخابه، ولی کارمزدش حسابی بالاست.

آیا یک ارز دیجیتال را می توان در چند شبکه مختلف انتقال داد؟

بله، دقیقاً! این اتفاق برای خیلی از ارزها، مخصوصاً استیبل کوین هایی مثل تتر (USDT) رایجه. تتر روی شبکه های مختلفی مثل ERC-20، TRC-20، BEP-20 و حتی پالیگان وجود داره. این قضیه به خاطر اینه که توسعه دهنده ها تصمیم گرفتن که توکن هاشون رو روی بلاکچین های مختلف هم عرضه کنن تا کاربرا دستشون باز باشه. پس اگه یه تتر داری، باید ببینی روی کدوم شبکه قرار داره و بر اساس اون شبکه رو انتخاب کنی.

اگر ارز را به شبکه اشتباه فرستادم چه اتفاقی می افتد و آیا قابل بازیابی است؟

متاسفانه، اگه ارزت رو به شبکه اشتباه بفرستی، در اکثر مواقع دارایی هات برای همیشه گم می شن و هیچ راهی برای بازیابی نیست. این مثل اینه که پول نقد رو به یه آدرس اشتباه پست کنی؛ دیگه قابل پیگیری نیست. فقط در موارد خیلی خاص و اگه کیف پول مقصد قابلیت پشتیبانی از هر دو شبکه رو داشته باشه (که خیلی کمه)، ممکنه بشه کاری کرد. در این مواقع باید سریع با پشتیبانی صرافی یا کیف پولت تماس بگیری، ولی انتظار معجزه نداشته باش. پس همیشه قبل از زدن دکمه ارسال، هزار بار شبکه رو چک کن!

تفاوت ERC-20، TRC-20 و BEP-20 چیست؟

این سه تا اسم، در واقع استانداردهای توکن برای سه تا شبکه بلاکچین مختلف هستن:

• ERC-20: استاندارد برای توکن های روی شبکه اتریوم. پرکاربردترین، امن ترین ولی گرون ترین و کُندترین.
• TRC-20: استاندارد برای توکن های روی شبکه ترون. سریع، ارزون، و محبوب برای انتقال تتر.
• BEP-20: استاندارد برای توکن های روی شبکه بایننس اسمارت چین (BSC). سریع، ارزون و سازگار با اتریوم.

فرق اصلیشون توی بلاکچینیه که روش فعالیت می کنن، در نتیجه کارمزد، سرعت و میزان پشتیبانیشون هم متفاوته.

کوین و توکن چه تفاوت هایی با هم دارند؟

خیلی ساده بخوایم بگیم، کوین ها ارزهای دیجیتالی هستن که بلاکچین اختصاصی خودشون رو دارن (مثل بیت کوین و اتریوم). اونا مثل یه کشور مستقل می مونن که قوانین و زیرساخت های خودشون رو دارن. اما توکن ها روی بلاکچین یه کوین دیگه ساخته می شن (مثل تتر که روی اتریوم یا ترون ساخته شده). اونا مثل یه شرکت هستن که تو یه کشور دیگه (بلاکچین) فعالیت می کنن و از قوانین اون کشور پیروی می کنن. توکن ها معمولاً برای کاربردهای خاصی توی اکوسیستم بلاکچین میزبانشون طراحی می شن.

شبکه لایه اول و لایه دوم به چه معناست؟

تصور کن یه اتوبان اصلی داری (لایه اول) که ترافیکش زیاد شده. شبکه های لایه اول، بلاکچین های مستقل و اصلی مثل بیت کوین، اتریوم، ترون و سولانا هستن. اونا مسئول امنیت و ثبت اصلی تراکنش ها هستن.

حالا برای اینکه ترافیک اتوبان اصلی رو کم کنن و سرعت رو ببرن بالا، میان یه سری مسیرهای فرعی یا پل می سازن (لایه دوم). شبکه های لایه دوم مثل لایتنینگ نتورک برای بیت کوین، یا آربیتروم و آپتیمیزم برای اتریوم، روی بلاکچین اصلی ساخته می شن تا تراکنش ها رو سریع تر و ارزون تر پردازش کنن و بعداً اطلاعاتش رو به بلاکچین اصلی برگردونن. این جوری هم بلاکچین اصلی شلوغ نمی شه و هم کاربرها تراکنش های سریع و ارزون تری رو تجربه می کنن.

سخن پایانی

حالا که تا اینجا با ما همراه بودی، حتماً فهمیدی که انتخاب شبکه انتقال ارز دیجیتال، شوخی بردار نیست و اهمیتش دست کمی از خودِ خرید و فروش رمزارز نداره. دونستن این نکات و انتخاب درست شبکه، مثل یه سپر دفاعی می مونه که دارایی های دیجیتالت رو حفظ می کنه و از ضررهای احتمالی جلوگیری می کنه. پس همیشه قبل از اینکه کلیک ارسال رو بزنی، حسابی حواستو جمع کن. شبکه ها رو بشناس، کارمزدهاشون رو بسنج، سرعتشون رو بررسی کن و مهم تر از همه، از پشتیبانی مقصدت مطمئن شو. با این دانش، می تونی با خیال راحت و با کمترین هزینه، ارزهای دیجیتالت رو جابه جا کنی و از این دنیای پر از هیجان لذت ببری. یادت باشه، توی این بازار، آگاهی، همون قدر که سودآور هست، از ضرر هم جلوگیری می کنه.